Daha önce yazmayı denedim ama ne yazık ki bir çok şey beni klavyenin karşısına oturmaktan alıkoydu. Bundan sonra bu konuda daha özenli ve daha hızlı olacağım, şimdilik , beni affedin :)Varna'daki en önemli günlere geldik.
Eski Finn ve Star yarışçısı Paul McKienze'nin koçluğunda 5 günlük ufak bir klinik yapıldı. vize ve benzeri sebeplerden dolayı ancak son 3 gününe yetişebildiğim klinikte, ilk defa diğer finn'cilerle antreman yapma fırsatım oldu. Ne kadar rüzgar güzel, dalgalar düzgün olsa da yalnız başına antreman yapmak ve kalabalıkla antreman yapmak arasında çok büyük fark olduğunu farkettim (aslında biliyodum ama daha da önemini anladım). Almanya, Fransa, İngiltere ve Rusya milli takımları başta olmak üzere erken gelen 30'un üzerinde d,nya çapında yelkenciyle antreman yapmak ve bu antreman sırasında Avustralya adına 1996 Olimpiyatlarına katılmış Paul ile birlikte antreman yapmak dürüst olmak gerekirse beni fazlasıyla heyecanlandırdı (ve bir o kadar da herşeyin ciddiyetini bir kez daha hatırlattı). Trimler, pozisyonlar, taktik derken 3 gün içerisinde belki bütün yaz öğrendiğimden daha fazlasını öğrendim. Ardından cici yeni teknem TUR35'in ölçüye girmesinden sonra geriye tek bir şey kalmıştı, 2009 Avrupa Şampiyonası....
Fenerbahçe Yelken Klübünden takım arkadaşım Alican Kaynar ile yarış sabahı kahvaltıya giderken bir tek inemli nokta vardı aklımda, ve bunu asansörde paylaştım Alican'la. ''Start çok önemli, hemde ilk yarışta.. Çok dikkatli olmak lazım, hata yapmamak lazım'' dedim ve ardından marinaya gittik, tekneler hazırlandı, denize çıkıldı, son ayarlar yapıldı ve start vakti... İlk starta ortalardan temiz rüzgara çıkmak için kendime göre güzel bir yer buldum. 3, 2, 1 ve start... Güzel bir yerden temiz rüzgarla start ettim ve de iyi de gidiyordum, grubun ortalarının biraz önünde temiz rüzgara doğru yukarıdaki şamandıraya doğru verilen savaş sırasında aslında çok ta paslanmadığım aklımdan geçiyordu.. 30. civarı şamandıraya vardığımda beklemediğim bir senaryo ile karşılaştım. Hakem botundaki tahtada benimde numaram yazılıydı ve duduğunu sonuna kadar öttğrerek elindeki bayrağı gözüme sokmak istercesine bana doğru yöneltmişti. Korktuğum başıma gelmişti, erken start etmiştim, hayatımda ilk defa.
Rüzgarın azlığından zorlaşan elementlerin yanında 75 yarışçının arasındaki rekabetten 2. yarışı 52. olarak tamamlayarak ilk günü bitirdim. İyi bir başlangış olmasa da, elimden geleni daha iyi bir sonuç almak için harcasam da bu yarışın benim için bir antreman, bir öğreti olduğunu unutmadan, moral bozmadan geri kalan 5 günü tamamlamam gerekiyordu.
2. gün rüzgarın azlığından sadece 1 yarış yapılabildi ve bu yarışta 63. oldum. 2. gün için planlanan 2. yarış 3. güne kalmıştı. 3 yarış yapılması planlanan çarşamba sabahı gene her gün başladığı gibi rüzgarsız başlamıştı. Suya çıktıkta sonra yavaşça şiddetini arttıran rüzgarla birlikte yarışlar başladı. Rüzgarın artmasıyla birlikte dereceleriminde iyileşmesi ve de sırayla 66., 56. ve 47. olmam bana biraz da olsa moral olmuştu. Rüzgar ne kadar arttı desem de 10 knot'ı bir türlü geçemedi.
4. güne 52.'lik ve 60.'lık gibi idare eder dereceler alsam da yarış sonuçlarından daha önemli bir konu vardı Karadeniz'de benim için. Hayranlık duyduğumu belirtmeden geçemiyceğim 2000 ve 2004 Olimpiyatlarında 8.'lik ve 14.'lük alarak ayrıca dünya 5.'liği gibi derecelerle Türkiye'nin en başarılı yelkencisi olan Enver Adakan'ın antrenörü Dr. Malte Philippe beni seyretmeye gelmişti. Ne kadar hava koşulları gerçek performansı gözlemek için uygun olmasa da bir çok başarılı sporcuya çalışmış eski Alman milli takım antrenörüyle tanışmak bile heyecan vericiydi.
Yarışların 5. gününde sabah kuzey doğudan gelen rüzgarla günün ilk yarışında kötü bir start almama rağmen parkurun sağını güzel kullanarak 20.'liğe yükseldim. Yarışı 25. bitirdiğimde huzurluydum. Çünkü çalıştığımda zamanla eski performansıma kavuşabilceğimi ve daha da iyi olabilceğimi biliyorum. 5 knot'ı bile geçmeyen rüzgarlarda günün son yarışında da 58. olarak seriyi tamamladım. Normal koşullarda 6. günde son bir yarış yapılması gerekiyor ancak rüzgarsızlıktan seri 10 yarış ıle tamamlandı.
2009 Avrupa şampiyonasında 75 tekne arasında 60. olarak seriyi tamamlayarak yelkene tam olarak geri döndüm diyebilioyrum artık. 2010 sezonu için Dr. Malte Philippe'in de benimle çalışmaya başlamak istemesi bu yarışın en büyük artısı olarak Türkiye'ye dönücektim.
Şimdi çok daha büyük bir yarış başlıyor.
2010 sezonu için sponsor arayışı... Belki de bütün antremanlardan daha zor ama bildiğim ve inandığım tek bir şey var..
olucak...
Önümüzdeki günlerde daha günlük hayattan, daha güncel ve daha kısa yazılar yazmayı planlıyorum..
Umarım takip ediyorsunuzdur
rüzgarınız bol olsun
No comments:
Post a Comment